عمل جراحی فیبروم رحم (میومکتومی)

دکتر خوب برای جراحی فیبروم رحم در تهران

جراحی فیبروم رحم که با عنوان میومکتومی نیز شناخته می شود، روش جراحی است که به منظور برداشت تومورهای خوش خیم به نام فیبروم از دیواره عضلانی رحم انجام می شود.نوع جراحی با توجه به اندازه، تعداد و محل قرارگیری فیبروم ها تعیین می شود.بعد از جراحی فیبروم، رحم و یا سایر ارگان های تناسلی حفظ می شود و بیمار قادر به بارداری در آینده می باشد.

دراین مقاله از سایت دکتر طاهره فروغی فر ، فلوشیپ فوق تخصصی زنان، زایمان و جراح زیبایی زنان با ما همراه باشید.فیبروم ها معمولا منجر به بروز درد و خونریزی های شدید سیکل قاعدگی می شوند و می توانند اختلالاتی را برای باروری ایجاد کنند. این احتمال وجود دارد که فیبروم ها عفونی شوند و نیاز به جراحی و خارج کردن آن ها باشد.

 

فیبروم رحم یا میوم های رحمی به صورت مختلفی دسته‌بندی می‌شوند براساس موقعیت و جنس بافتی که از آن‌ها تشکیل شده‌اند. در ادامه به برخی از انواع فیبروم‌های رحمی معمول اشاره می‌کنم:

1. فیبروم‌های زیرمخاطی (Submucosal Fibroids): این نوع فیبروم‌ها در نزدیکی لایه داخلی رحم (مخاط) قرار دارند و می‌توانند خونریزی شدید قاعدگی و عدم توانایی باروری را ایجاد کنند.
2. فیبروم‌های تحت لاینی (Intramural Fibroids): این نوع فیبروم‌ها در دیواره عضلانی رحم قرار دارند و ممکن است طولانی و بالغ بر حجم رحم شوند. آنها می‌توانند منجر به عوارضی مانند خونریزی قاعدگی شدید، درد شکمی و اختلال در باروری شوند.
3. فیبروم‌های زیرسرویکسی (Subserosal Fibroids): این نوع فیبروم‌ها در نزدیکی سرویکس (گردن رحم) قرار دارند و ممکن است به سمت خارج رحم رشد کنند. آنها معمولاً عوارضی مانند فشار در ناحیه پانزدهی، تب و درد لگن ایجاد می‌کنند.
4. فیبروم‌های پدالیت (Pedunculated Fibroids): این نوع فیبروم‌ها شامل یک ساقه (پدال) هستند که آن را به رحم متصل می‌کند. آنها می‌توانند باعث درد و آنمی (کاهش میزان هموگلوبین در خون) شوند.

همچنین، فیبروم‌های رحمی می‌توانند به صورت تکی یا در گروه‌های چندتایی (متعدد) در رحم وجود داشته باشند. هر نوع فیبروم رحم ممکن است علائم و عوارض متفاوتی داشته باشد و به طبع درمانات نیز ممکن است با توجه به نوع و بزرگی فیبروم متفاوت باشد.

 

جراحی فیبروم رحم، که به عنوان میومکتومی نیز شناخته می‌شود، در موارد زیر ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد:

1. علائم شدید: اگر فیبروم رحم به گونه‌ای است که علائم و نشانه‌های ناراحت‌کننده و شدید را ایجاد می‌کند، شامل خونریزی شدید، درد شدید، فشار و فشرده‌شدن در ناحیه پانزدهی و ادراری، ممکن است جراحی لازم باشد.
2. تأثیر بر عملکرد روزانه: اگر فیبروم رحم باعث می‌شود تا در عملکرد روزانه شما مشکلاتی مانند درد شدید، خستگی مزمن، کاهش سطح انرژی و کیفیت زندگی منظم داشته باشید، جراحی ممکن است به عنوان گزینه در نظر گرفته شود.
3. مشکلات  باروری: اگر فیبروم رحم به علت مکانیکی از باروری شما جلوگیری می‌کند یا باعث ایجاد مشکلات در حاملگی و زایمان شود، جراحی ممکن است به عنوان توصیه‌ای در نظر گرفته شود.
4. رشد سریع: اگر فیبروم رحم به سرعت رشد می‌کند و بزرگ شده است، باعث تغییر در اندازه رحم و فشار بر اطراف آن می‌شود، جراحی ممکن است لازم باشد.

 

 

 

اقدامات قبل از جراحی فیبروم

پیش از جراحی، مصرف هر گونه دارو و مکمل باید به پزشک گزارش داده شود. داروهای رقیق کننده خون مانند نوافن و آسپیرین، ویتامین ها و مکمل ها باید قبل از جراحی قطع شوند چرا که احتمال خونریزی حین و بعد عمل بیشتر خواهد شد.

• توصیه می شود از چند هفته قبل از جراحی، از کشیدن سیگار و دخانیات دوری شود تا به تسریع روند بهبودی کمک شود.
• معمولا اسکن اولتراسوند به منظور تشخیص و شناسایی فیبروم قبل از جراحی انجام می شود.
• آزمایش خون نیز می تواند به تشخیص کم خونی کمک کند.
• آزمایش ادرار نیز هر گونه عفونت در سیستم ادراری را نشان می دهد.

 

 

 

روند جراحی فیبروم

جراحی فیبروم یا همان میومکتومی با توجه به اندازه و محل تشکیل فیبروم، به سه روش زیر قابل انجام می باشد:

میومکتومی شکمی

در این روش، برشی بزرگ بر روی شکم زده می شود. اغلب این برش به صورت افقی بالای خط بیکینی زده خواهد شد. البته این برش می تواند به صورت عمودی بر روی شکم نیز باشد.

رحم برش زده می شود، که معمولا این کار با استفاده از لیزر انجام خواهد شد. فیبروم ها برداشته می شوند و درپایان، رحم، دیواره شکم و پوست بخیه زده خواهد شد.

 

میومکتومی لاپاراسکوپی

فیبروم های موجود در غشای آندومتریوم، اغلب به روش لاپاراسکوپی برداشته می شود. چند برش کوچک زده می شود تا امکان وارد شدن ابزارهای مختلف و دسترسی به رحم فراهم گردد.

لاپاراسکوپ، از جمله این ابزارهاست که دوربین متصل به لوله ظریف این ابزار، تصاویر دقیقی از داخل رحم را در اختیار پزشک قرار می دهد. فیبروم ها برداشته می شوند و برش ها بخیه زده خواهند شد.

طول دوره نقاهت این روش به مراتب کمتر از جراحی به روش شکمی می باشد.

میومکتومی هیستروسکوپی

در این روش، دهانه رحم گشاد و فیبروم ها برداشته می شوند، بی آن که نیازی به ایجاد برش بر روی شکم باشد. ابزاری به نام رتروسکوپ، از طریق دهانه رحم وارد و فیبروم از راه واژن برداشته خواهد شد.

 

 

 

اقدامات و مراقبت های بعد از جراحی فیبروم

بعد از جراحی،

• موارد حیاتی بدن مانند دمای بدن، ضربان قلب و فشار خون کنترل می شود.
• هر گونه تغییر در ترشح واژن باید بررسی گردد.
• آنتی بیوتیک از راه تزریق وریدی به بیمار داده می شود تا جلوی عفونت گرفته شود.
• کاتتری به مدت چند روز جهت تخلیه مثانه قرار داده می شود.
• بیمار می تواند رژیم غذایی طبیعی خود را داشته باشد.

از جمله اقدامات و مراقبت هایی که بیمار باید به آن اهمیت دهد، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• استراحت در منزل تا حد امکان
• دوری از ایستادن های طولانی مدت
• مصرف داروها طبق تجویز و دستور پزشک
• بسته به نوع جراحی، بیمار دو تا شش هفته بعد از جراحی می تواند به محل کار خود برگردد.
• در صورت مشاهده هر گونه خونریزی غیر طبیعی از واژن و یا علائمی از عفونت از قبیل تشدید درد، تورم و یا افزایش ترشح، سریعا باید به پزشک مراجعه کند.